In dit licht (of liever duisternis), zal het meer dan ooit de taak van de internationale civil society zijn om Israël’s apartheid-politiek onder de aandacht van de wereld te brengen, bijvoorbeeld met het oog op de herdenking van 50 jaar bezetting volgend jaar.
Waar de analyse van Filiu afwijkt van de gangbare overzichten is wanneer hij zeer duidelijk stelt dat de kern van het Palestijnse verzet en daarmee de basis van de Palestijnse identiteit in de Gazastrook ligt.
Enkele dagen geleden ontmoette minister-president Netanyahu twee Amerikaanse congresleden. “We volgen de ontwikkelingen in de Golanhoogte op de voet”, zei hij, en voegde daaraan toe: “Wat we zien is dat het Al-Nusra Front, Hamas, Hezbollah – gesteund door Iran, al Qaida en die andere terreurgroepen – alle internationale normen aan hun laars lappen.”
In de propagandaoorlog omtrent Gaza lijkt de Israëlische regering-Netanyahu aan de winnende hand. Israël en Gaza worden voorgesteld als buren, waarbij één zo onverdraagzaam is dat hij alsmaar raketten afvuurt, waarop de andere zich logischerwijs verdedigt. De Israëlische overheid vergelijkt Hamas met Al Qaeda, ISIS, Boko Haram en andere jihadistische bewegingen. En dan stelt zich de ‘interessante’ vraag wat je als staat mag doen om dergelijke groepen te bestrijden. Dat is precies waar Netanyahu ons wil hebben.
In de afgelopen 24 uur zijn er zo’n 60 aanvallen op de Gazastrook geweest. Op Al Jazeera is de onvoorstelbare verwoesting te zien. Talloze families zijn dakloos. Er zijn doden en gewonden. Netanyahu heeft het leger opdracht gegeven zich klaar te maken voor een grondoffensief. Of de ware toedracht van de dood van drie joodse kolonisten ooit naar buiten zal komen is zeer twijfelachtig, gezien het feit dat Israël nooit een onafhankelijk onderzoek zal toestaan. Dat het huidige offensief zeer goed van pas komt om de ophef over de dood van Muhammad, de ernstige mishandeling van diens neef Tariq en de massale strooptochten van joodse racisten te overstemmen behoeft geen betoog.
Het joodse deel van Israël zegt wraak te moeten nemen. Maar wraak op een slachtoffer is hier een oorlogsmisdaad. Hoe kun je nog wraak nemen op een volk dat je al verdreven hebt, wiens land en goederen je hebt gestolen, wiens families je uiteen hebt gedreven met wetten en muren, wiens kinderen je hebt vermoord, wiens cultuur je hebt vernietigd en wiens geschiedenis je hebt ontkend?
Het was deze keer wel erg doorzichtig. Israël perfectioneert z’n tactische manoeuvres zonder enige bekommernis om internationaal recht of mensenrechten. Het meest recente grootscheepse offensief dat de zionisten onder leiding van premier Netanyahu begonnen tegen een weerloze bevolking gaat nu z’n tweede week in. De aanleiding, zoals die met een weergaloze campagne in de media werd rondgestrooid, was de verdwijning van drie Israëlische kolonisten op de Westelijke Jordaanoever.
De Verenigde Staten is niet van plan ook maar enige druk op Israël uit te oefenen; niet zolang de wapenlobby, de Bible Belt, en joodse stemmen en financiële macht gezien worden als “Amerikaanse publieke opinie”.
