Dag en nacht verliest Gaza mensen. Gaza is het land van de martelaren! Gaza bloedt omdat de wereld gelooft in de kracht van de Israëlische propaganda. Gaza verzet zich om te kunnen bestaan. Gaza wil niets anders dan in vrede leven, terwijl Israël keer op keer het internationaal recht schendt en de eigen gruwelijke oorlogsmisdaden blijft rechtvaardigen.
Een Nederlandse man heeft een belangrijke Israëlische onderscheiding teruggegeven nadat er zes van zijn familieleden zijn omgekomen tijdens de Israëlische aanval op de Gazastrook.
Vandaag de dag, net als in 2008/9 en 2012, regenen er op nieuw explosieven neer op deze onfortuinlijke vluchtelingen en hun afstammelingen. Deze keer kunnen ze nergens meer heen. Ze worden gedood, gewond, getraumatiseerd en hun bezittingen en infrastructuur worden geruïneerd. Hun levens waren al miserabel door opsluiting en een verstikkende blokkade.
Al vaker heb ik geprobeerd de aandacht te vestigen op de relatie tussen Israëls optreden in de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever, en de wapenindustrie. De asymmetrische verhouding tussen een van de sterkste legers ter wereld en een weerloze…
“Ik heb er geen woorden voor. Constant bommen, bommen, bommen… Vannacht vlogen er drones, raketten, straaljagers over ons heen. Het is gewoon niet te behappen. Ik heb de hele dag lijken voorbij zien komen. Wat mij vooral raakt zijn de onschuldige burgers die hier worden gedood. Jonge jongens, kinderen, gisteren is er een Palestijnse journalist gedood. Het is echt lukraak.”
De gruwelijke geweldsexplosie in Gaza schokt mensen overal ter wereld. Ook in ons land is de ontzetting groot. Het is tijd dat de Nederlandse regering meer druk zet op Israël om een einde te maken aan de volstrekt disproportionele aard en omvang van de Israëlische militaire interventie in Gaza.
Ik weet nog niet wie jullie dierbare was. Misschien was ze een baby van enkele maanden oud, of een jonge jongen, een grootvader, of een van jullie kinderen of ouders. Ik hoorde van de dood van jullie dierbare via Chico Menashe, een politiek commentator bij Reoshet Bet, Israëls belangrijkste radiostation.
Kinderboekenschrijver en dichter Michael Rosen schreef dit gedicht naar aanleiding van het feit dat de Israëlische regering een radiospotje verboden heeft waarin de namen van de gedode Palestijnse kinderen van de afgelopen weken werden opgenoemd.
In de propagandaoorlog omtrent Gaza lijkt de Israëlische regering-Netanyahu aan de winnende hand. Israël en Gaza worden voorgesteld als buren, waarbij één zo onverdraagzaam is dat hij alsmaar raketten afvuurt, waarop de andere zich logischerwijs verdedigt. De Israëlische overheid vergelijkt Hamas met Al Qaeda, ISIS, Boko Haram en andere jihadistische bewegingen. En dan stelt zich de ‘interessante’ vraag wat je als staat mag doen om dergelijke groepen te bestrijden. Dat is precies waar Netanyahu ons wil hebben.
Een Palestijnse jongen doorzoekt met hulp van reddingswerkers de puinhopen op zoek naar vermiste familieleden na het recente bloedbad in Shajiya. Hij wordt neergeschoten door een Israëlische sluipschutter. Een eerste schot mist doel, daarna wordt hij geraakt in zijn hoofd en valt neer, waarna er nog twee keer gericht op hem geschoten wordt, zelfs nadat hij al dood is.