Month: September 2013

Het moreel failliet van Israël

De Israëlische ambassade in de Verenigde Staten heeft een LinkedIn-pagina gemaakt waarop de nieuwe president van Iran, Hassan Rouhani, staat afgebeeld met als “expertise” het verspreiden van nucleaire wapens. De directeur sociale media van het Joods Agentschap, Avi Mayer, vond…

Een paar cijfers

Sinds het begin van de nieuwe onderhandelingen zijn er al zeven Palestijnen gedood, zonder dat hun dood tot dezelfde ophef heeft geleid. En de mogelijkheid dat de Palestijnen de Israëli’s collectief zouden kunnen straffen voor hun misdaden is uiteraard niet aanwezig. Israëlische soldaten hebben meer kans op een medaille dan op straf wanneer ze een Palestijn doodschieten.

Gifgas in Syrië

Vandaag werd ook bekend dat het Pentagon op de hoogte is van het feit dat extremistische groepen als al-Nusra and al-Qaeda in het bezit zijn van chemische wapens. Het werd bekend gemaakt door de voormalige hoge ambtenaar van het ministerie van Defensie van de Verenigde Staten Michael Maloof.

Shimon Peres richting Internationaal Strafhof

Shimon Peres wordt beschouwd als de drijvende kracht achter het nucleaire programma van Israël met de reactor te Dimona. Daarmee werd direct het machtsevenwicht verstoord, aangezien Israël nog steeds het enige land in het Midden-Oosten is met kernwapens. In 1963 had Peres nog in alle toonaarden tegenover president Kennedy ontkend dat Israël bezig was met een kernwapenprogramma.

De wereld volgens Timmermans

Minister Timmermans is druk aan het lobbyen om desnoods zonder steun van de Veiligheidsraad tot een aanval op Syrië over te gaan. In hoeverre is hij veranderd sinds hij op 5 november 2012 minister van Buitenlandse Zaken is geworden? In tegenstelling tot wat wij moeten geloven is een aanval op Syrië geen wens van de internationale gemeenschap.

Het bloedbad van Sabra en Shatila

Op 16 september 1982 werd er een bloedbad aangericht in de vluchtelingenkampen Sabra en Shatila in Libanon. In deze kampen bij Beiroet zaten vooral Palestijnen. In twee dagen werden een paar duizend ongewapende burgers op beestachtige wijze afgeslacht door christelijke milities met hulp van het Israëlische leger.

“Vrede” als zachte heelmeester

Het blijft mogelijk dat op er op een dag twee staten ontstaan. Maar de pretentie dat onderhandelingen met als slogan “twee staten voor twee volken” tot een dergelijke oplossing zouden kunnen leiden moeten we vergeten. Tijd kan meer doen dan politici.

Een weekje Palestina

Van de zionisten mag je het geen fascisme noemen en ook geen Apartheid. Misschien wordt het tijd om voor het weerzinwekkende gedrag van de Joodse Staat een speciale term te verzinnen, iets met dezelfde impact als antisemitisme, want dat marketingconcept heeft de zionisten bepaald geen windeieren gelegd.

Syrië ratificeert Verdrag Chemische Wapens

Uiteindelijk gaat dit hele conflict over het feit dat er nog maar twee staten in het Midden-Oosten zijn die zich niet hebben onderworpen aan de Amerikaans-Israëlische machtshonger, of hun handlangers zijn, namelijk Iran en Syrië. Het is misschien kiezen tussen twee kwaden, maar op dit moment lijkt de keuze voor Rusland en China meer garantie te bieden voor een vreedzame oplossing dan de keuze voor de VS/Israël.

11 september

Het mandaat voor Palestina werd in april 1922 vastgesteld en werd in juli van dat jaar met enige tegenzin door de toenmalige Volkenbond bekrachtigd. Het schijnt dat op 11 september van dat jaar de gouverneurs werden ingezworen. Die datum blijft in ieder geval deel uitmaken van het collectieve geheugen van de Palestijnen.