Deze week werd ik gewezen op een website die de moderne geschiedenis van het Midden-Oosten laat zien door middel van honderden historische cartoons uit kranten en tijdschriften. Het moet een enorm karwei zijn geweest om dit voor elkaar te krijgen, dus het is ongetwijfeld toeval dat het overzicht begint met de Krimoorlog van 1853. Toen ging het echter, in tegenstelling tot dit jaar, om de heilige plaatsen van Palestina.
Vandaag liet de journalist Gideon Levy zijn licht schijnen over de draai van de minister. Als goede vriend van Israël is het juist de plicht van Amerika om een vriendelijke waarschuwing uit te doen gaan naar de Israëlische regering, voordat het te laat is. Waar heb je anders vrienden voor? De situatie is duidelijk voor wie wil zien.
Uiteindelijk gaat dit hele conflict over het feit dat er nog maar twee staten in het Midden-Oosten zijn die zich niet hebben onderworpen aan de Amerikaans-Israëlische machtshonger, of hun handlangers zijn, namelijk Iran en Syrië. Het is misschien kiezen tussen twee kwaden, maar op dit moment lijkt de keuze voor Rusland en China meer garantie te bieden voor een vreedzame oplossing dan de keuze voor de VS/Israël.
Obama, de huisneger van de zionistische meester, speelde in dit spel met wit. Hij deed de eerste zetten, zowel in het ondersteunen van de “rebellen” in Syrië als met de plotselinge “rode lijn” na twee jaar bloedvergieten. Tot nu toe bleef…
De opmerkingen over een aanval op Syrië van Obama gisteren, vanuit de Rose Garden van het Witte Huis, worden door bijna iedereen als ‘nogal vreemd’ gezien. De immer alerte Richard Falk heeft zijn gedachten laten gaan over wat we hier hebben aanschouwd en ik zal zijn artikel samenvatten.