In een interview van Jessica Desvarieux van The Real News Network met de econoom Shir Hever wordt ingegaan op een van de meer cynische aspecten van wat door steeds meer mensen een genocide wordt genoemd: Operatie Machtige Klip (‘Protective Edge’ voor het Engelstalige publiek).
Wat een waanzinnig idee, die notie dat een stel buitenstaanders van een ander continent een bestaande, bevolkte natie voor zichzelf zouden kunnen innemen – en de “wereldgemeenschap” ervan overtuigen dat het moreel juist was. Ik zou hartelijk lachen om die gotspe als het niet zo serieus was.
In Gaza werd mij vaak gevraagd: “wat vinden ze in Nederland van wat hier gebeurt?”. Ik moest dan bekennen dat Nederlanders weinig afweten van de situatie en sowieso niet zo van het demonstreren zijn. De volgende keer dat ik in Gaza ben, vertel ik ze trots over ons, hier vandaag bijeen, en hiervoor in Den Haag en Amsterdam.
Ik weet nog niet wie jullie dierbare was. Misschien was ze een baby van enkele maanden oud, of een jonge jongen, een grootvader, of een van jullie kinderen of ouders. Ik hoorde van de dood van jullie dierbare via Chico Menashe, een politiek commentator bij Reoshet Bet, Israëls belangrijkste radiostation.
Kinderboekenschrijver en dichter Michael Rosen schreef dit gedicht naar aanleiding van het feit dat de Israëlische regering een radiospotje verboden heeft waarin de namen van de gedode Palestijnse kinderen van de afgelopen weken werden opgenoemd.
In de propagandaoorlog omtrent Gaza lijkt de Israëlische regering-Netanyahu aan de winnende hand. Israël en Gaza worden voorgesteld als buren, waarbij één zo onverdraagzaam is dat hij alsmaar raketten afvuurt, waarop de andere zich logischerwijs verdedigt. De Israëlische overheid vergelijkt Hamas met Al Qaeda, ISIS, Boko Haram en andere jihadistische bewegingen. En dan stelt zich de ‘interessante’ vraag wat je als staat mag doen om dergelijke groepen te bestrijden. Dat is precies waar Netanyahu ons wil hebben.
Israël is ontstaan uit terreur en racisme. In 1947 gingen de zionisten elkaar te lijf, maar samen trokken ze op tegen de Britten en de Palestijnen. Ja, ook onderling was er strijd, maar die ging niet over het koloniseren van andermans land, daar was iedereen het wel over eens. Die ging over de methode: in één keer heel historisch Palestina zuiveren van de oorspronkelijke bewoners, of eerst een soliede basis opzetten om van daaruit het grondgebied uit te breiden.
Een Palestijnse jongen doorzoekt met hulp van reddingswerkers de puinhopen op zoek naar vermiste familieleden na het recente bloedbad in Shajiya. Hij wordt neergeschoten door een Israëlische sluipschutter. Een eerste schot mist doel, daarna wordt hij geraakt in zijn hoofd en valt neer, waarna er nog twee keer gericht op hem geschoten wordt, zelfs nadat hij al dood is.
Al meer dan 525 officiële Palestijnse doden op het moment dat ik dit schrijf. Voor het overgrote deel burgers en een onacceptabel aantal kinderen. En dan nog de duizenden, vaak zeer ernstige gewonden. En dan nog de onvoorstelbare verwoesting. Hoe reageert de wereld hierop?
Het was de afgelopen nacht extreem. De “grondinvasie” van de Gazastrook resulteerde in grote aantallen slachtoffers, vrachtwagens vol verminkten, uiteengerukten, bloedenden, bibberenden, stervenden – allerlei soorten gewonde Palestijnen van alle leeftijden, allemaal burgers, allemaal onschuldig.